"Hic bilenle bilmeyen bir olurmu?" (Kuran-i Kerim)

Kayıt tarihi : 2010-01-28

[You must be registered and logged in to see this image.]

"Hic bilenle
bilmeyen bir olurmu?"
(Kuran-i
Kerim)

Olmaz ya... Tabii...
Biri insan, biri hayvan!
Öyleyse
<> denilen yüz
karasından

Kurtulmaya azmatmeli bastan basa millet.
Kafi degilmi,
yoksa bu son ders-i felaket?

Son ders-i felaket neye mal oldu?
Dusunsen:
Beynin eriyip yas gibi damlardi gozunden!

"Son-ders-i
felaket" ne demektir? Su demektir:
Gelmezse eger kendine millet,
gidecektir!

Zira, yeni bir sadmeye(carpma) artik dayanilmaz;
Zira, bu
sefer uyku olumdur, uyanilmaz!

Coskun, koca bir sel gibi, daim
beseriyyet,
Mustakbele kosmakta verip seyrine siddet.

Daglar,
ucurumlar, ona yol vermemek ister...
Lakin o, ne yuksek, ne de alcak demez
orter!

Akvam(kavimler, milletler) o buyuk nehre katilmis birer
irmak...
Elbet katilir... Hangisi ister geri kalmak?

Bizler ki bu
muthis, bu muazzam cereyanla
Ugrasmaktayiz... Bak, ne kadar cilginiz
anla!

Ugras bakalim, yoksa isin, hey saskin!
Kursun gibi sur'atli,
denizler gibi taskin

Bir caglayanin menba-i dehhasina(gayet dehsetli)
dogru
Tirmanmaya benzer, yuzerek, baska degil bu!

Ey katre-i
avare(zavalli damla), bu cusun, bu hurusun
Ahengine uymazsan, emin ol,
bogulursun!

Yillarca, asirlarca suren uykudan artik,
Silkin de
muhitindeki zulmetleri yak, yik!

Bir baksana : gokler uyanik, yer
uyaniktir;
Dunya uyanikken uyumak maskaraliktir!

Eyvah! Bu zilletlere
sensin yine illet...
Ey derd-i cehalet, sana dusmekte bu millet,

Bir
hale getirdin ki, ne din kaldi, ne namus!
Ey sine-i islam'a coken kapkara
kabus,

Ey hasm-i hakiki, seni oldurmeli evvel:
Sensin bize dusmanlari
ustun cikartan el!

Ey millet uyan! Cehline kurban gidiyorsun!
islam'i
da <> diye tutmus yediyorsun!

Allahtan utan! bari birak dini
elinden...
Gir les gibi topraklara kendin, gireceksen!

Lakin, ne demek
bizleri Allah ile iskat(susturmak)?
Allahtan utanmak da olur, ilim ile...
Heyhat!

Muslumanlik sizi gayet siki, gayet saglam,
Baglamak
lazim iken, anlamadim, anliyamam,

Ayrilik hissi nasil girdi sizin
beyninize?
Fikr-i kavmiyyeti seytan mi sokan zihninize?

Birbirinden
muteferrik bu kadar akvami,
Ayni milliyetin atlinda tutan
islam'i,

Temelinden yikacak zelzele, kavmiyettir.
Bunu bir lahza
unutmak ebedi haybettir...

Arnavutlukla, Araplikla bu millet
yurumez..
Son siyasetse bu! Hic boyle siyaset yurumez!

Sizi bir aile
efradi yaratmis Yaradan;
Kaldirin ayrilik esbabini artik aradan.

Siz
bu davada iken yoksa, iyazen-billah,
Ecnebiler olacak sahibi mulkun
nagah.

Diye dursun atalar: "Kal'a icinden alinir."
Yok ki hicbir
isiden... Millet-i merhume sagir!

Bir degil mahvedilen devlet-i
islamiyye...
Girdiler ayni siyasetle butun makbereye.

Girmeden tefrika
bir millete, dusman giremez;
Toplu vurdukca yurekler, onu top
sindiremez.

Birakin eski hukumetleri meydandakiler
Yetisir, soyle
bakip ibret alan varsa eger.

iste Fas, iste Tunus, iste Cezayir,
gitti!
iste irak'i da taksim ediyorlar simdi.

Umidin her zaman
haib, nasibin daima nekbet;
Hayatin gecti husranlarla ey gun gormeyen
millet!
Ne devletsiz basin varmis, ne mel'un tali'in, hayret!
Muebbed bir
hayat ummus da icmistin.. Fakat seyret:
Nasil zehr oldu birden diktigin
sahba-yi hurriyet!

Meger altust olurmus en muazzam ars-i
istiklal;
Meger pamal edermis en bulend akvami izmihlal;
Meger birden
olurmus altiyuz yil beslenen amal,
Ufuklar, bak, adem rendinde zulmetlerle
malamal..
Ne beklerdik, nasil ciktin sen ey ferda-yi istikbal!

Bu
istikbali ruyamizda gorseydik inanmazdik!
"Sabah olmus" dedik, sezmekle bir
avare aydinlik.
Ne haybettir: degilmis fecr-i kazibler kadar sadik!
Cahimi
bin hatar kat kat yigilmis, gelde yirtip cik!
ilahi! Bir isik goster,
bunaldik busbutun artik!

Fakat hey saskin, istimdad icin Hak'dan yuzun
var mi?
Kitabullah'a yuksekten bakan gozler de aglar mi?
Muhakkar gordugun
kuvvet bu gun bir bak, muhakkar mi?
Demezdin, ruhu Kur'an'in o lakaydiyle
muztar mi?
Ya sen muztar kalir, feryad edersen, aldirirlar mi!

Evet,
sen boyle bir ferda-yi mahser-hizi ummazdin,
Haberdar eyleyenler oldu;
guldun. Pek de kurnazdin!
Kudurmustan beter bir hale geldin, durmadin
azdin!
Dusen ma'suma cikmak gayr-i kaabil bin cukur kazdin:
Gomup ahlaki,
artik fuhs icin bah-name'ler yazdin!

Utanmak bilmiyorsun, anladik, lakin
ne isterdin:
Su milletin ki levsiyyati bir "meslek" deyip
verdin?
ibadullahi saptirdin, fakat bir yol mu gosterdin?
Gorursen nerden
bir namus, fush-abada gonderdin;
Sezersen kimde na-merdane bir fitrat, kanat
gerdin!

* * *

Biyik kirpik, sakal
yontuk da tirnaklar birer parmak;
Yikanmaz bir surat, sol gozde beyzi cam,
fakat parlak;
Hamamsiz ensenin sirtinda bir yag var: kayar yavsak!
Su,
kalcinlarla kivrik pantalon altinda, kiskivrak
Seken Osmanli centilmeninde
hicbir duygu yok mutlak...
Utanmak ver, yeter, kaabilse Allah'im,
utandirmak!

Mehmed Akif Ersoy